جُنبشِ نان و گرانی
انتخابِ واژۀ برارزنده و مطابق با قامت نظامِ جمهوری اسلامی سخت است. زیراکه گفتار و کردارِ سران حکومت آن‌قدر شنیع و غیر انسانی‌ست که شرح‌و‌بیان همه‌جانبۀ آنرا نمی‌شود در چند کلام و خط گفت و نوشت. این نظام تولید کنندۀ مشکلات و معضلات علیۀ سازندگان اصلی جامعه است؛ سنگ‌پرانی و تعدی به سفرۀ ناچیز دردمندان به کار و بارِ دولت‌های رنگ‌وارنگ نظام جمهوری اسلامی تبدیل گشته است. یکی پس از دیگری بر شتاب تعرض افزوده و سفرۀ کارگران و زحمت‌کشان را کوچک‌تر و کم‌رنگ‌تر کرده‌اند و در این‌میان هر دولتی در تلاش است تا بارِ معضلاتِ دست‌ساز حکومتی را، نه در سیستم و مناسبات امپریالیستی بلکه به سیاست‌های جناح‌های رقیب ربط دهد.
پُرسش:
رفيق شباهنگ گرامی. در درجه اول ازت ممنونم كه دعوت به اين گفتگو را پذيرفتی. طبيعتا شروع هر گفتگويی كمی مشكل است بخصوص اينكه تدارك و هماهنگی‌های قبلی هم نداشته باشد. بنابراين سعی می‌كنم از نقطه‌ای اين بحث را شروع كنم……
اوّل ماه مه، از نظرگاه دیگر
تشخُص سیاسیِ طبقۀ کارگر در اعتراض به نابرابری‌ها و کسب مطالباتِ پایمال شده است. خصلت‌اش هم‌راهی و هم‌گاهی با دیگر جنبش‌هاست و نیز پیداست که در تاریخِ جامعۀ کارگری، هزاران اعتصاب و بازخواست‌ها به ثبت رسیده است که هر یک بیان‌گرِ خواست و نگاهِ سیاسیِ طبقۀ کارگر نسبت به طبقۀ سرمایه‌داری است. اوّل ماه مه [روز جهانی کارگر]، در چنین چهارچوب و افکاری شکل گرفته است و نشان داده است‌که مدارایی با سرمایه‌داران و استثمارگران، فاقدِ جایگاه است.
ساختارِ مخالفت‌های مردمی
به‌طور اجمال جامعۀ سیاسی ایران با دو مفولۀ معین رودررو است؛ اوّل تعرضِ نظام به زیرساخت‌ها و معیشت مردم و دوّم اعتراضاتِ متداوم و [من‌حیث‌المجموع] بی‌ارتباطِ بخش‌های متفاوتِ صدمه‌دیده. به‌همین دلیل خوانشِ سیاسیِ ایران یعنی آشنایی از ماهیتِ حکومت و نیز فهمِ بازخواست‌های مردم نمی‌تواند چندان دشوار بنظر آید. زیراکه هم تعرضِ نظام به جنبش‌ها و خیزش‌ها ظاهر و زیاد است و هم بخش‌های گوناگونِ کارگری، توده‌ای و علی‌رغم نامرتبیِ و پراکندگی اعتراضی در میدان‌اند. درچهارچوبِ چنین وضعیتی‌ست که سران نظام هم از ازیاد اعتراضات نگران و «معترض»اند و هم از گوشه و کنار می‌آید که مردم بیش از اندازه «متوقع» هستند!
برآیند جنگِ اوکراین
جنگ و جنایت در اوکراین به‌هر حالت محکوم است. مصرف‌اش تخریبِ زیرساخت‌ها، آواره‌گی مردم، سودجویی و سلطه‌جویی غارت‌گران جهانی‌ست. مقصود اعمال هژمونی و مقابله با سیاست‌های جناح‌های رقیب امپریالیستی‌ست.
نگاهی از بیرون به تعارضِ اوکراین
سر انجام دولت روسیه در ادامۀ کش‌مکش‌های سیاسی – رقابتی به اوکراین حمله و جنگِ خانما‌سوزی را به توده‌های ستم‌دیدۀ این‌کشور تحمیل کرده است. از یک نگاه و بنابه ارزیابیِ ژورنالیست‌های امپریالیستی می‌شود یکی از طرفینِ جنگ را محق، و طرف دیگر را بناحق دانست؛ می‌توان نادُرستیِ جنگ را به آغازگر آن نسبت داد و از درکِ ماهیتِ حقیقی آن صرف‌نظر کرد؛ نیز می‌توان تصویرپردازی‌های سیاسیِ بسیار ساده‌انگارانه، مبنی بر جنگِ بلوک و قطب‌بندی‌های امپریالیستی ارائه داد و به جهان دو قطبی و یا چند قطبی اشاره کرد! جهانِ دو و یا چند قطبی‌ای که قبل‌ترها پروندۀ آن بسته و همه با بینش واحد و علی‌رغم تضادهای چند، درپی حفظ مناسباتِ امپریالیستی، تعرضِ به ثروت‌های جامعه، کارگران، زحمت‌کشان، باز تعریف و تقسیم مجددِ جهانِ سرمایه‌داری‌اند. به‌همین دلیل ضروری‌ست تا از بیرون به مناقشات و تعارضِ اوکراین [یعنی خارج از هیاهوهای رقبای امپریالیستی و نیز دیدگاه‌های نامطابق با قانون‌مندی‌های حاکم بر جهان سرمایه‌داری] نگاه کرد.
چند نکته‌ای در 50 سالگی اعدام مسعود احمدزاده و دیگر یارانش
نیم‌قرن پیش [یعنی در 11 اسفند 1350]، نظامِ شاهنشاهی مسعود احمدزاده را به‌همراه عباس مفتاحی، اسدالله مفتاحی، مجید احمدزاده، غلام‌رضا گلوی و حمید توکلی به جوخۀ اعدام سپُرد. 1 سالِ قبل از آن [یعنی از هنگامۀ واقعۀ سیاهکل]، شاه این جرثومۀ فساد، هراسان از رویشِ جنبشِ نوین کمونیستی بر بودجۀ دستگاه‌های امنیتی و سرکوب خود افزود تا جامعۀ متحول شده و جنبشِ روشن‌فکری را به عقب برگرداند. نظام شاهنشاهی با آشفتگی تمام دامنۀ تلۀ پلیسی‌اش را پهن‌تر کرد تا حکومت‌اش را حفظ کند. در حقیقت زنگِ مبارزۀ رودرروِ کمونیست‌ها با زورگویان به صدا در آمد و نیز به افسانۀ قدرقدرتی نظام صدمه‌ای سنگین وارد شد.
در وصف دو روز
[سیاهکلِ 49 و قیامِ 57]
حرف و حدیث‌ها از این دو روز زیاد و هر گرایش و تفکری، نتیجه‌گیری و ارزیابی‌های سیاسی – سیاسی خود را به بیرون ارائه داده است. منتها، موضوع فعلی نه اشاره و یا رد نظرات مطرح شده، بلکه پرداختنِ کوتاه به چرائی، به جایگاه و اهمیت سیاهکل و بدنبال قیام کارگران و زحمت‌کشان علیۀ نظام پهلوی است. دو واقعه‌ای که در پاسُخ به ضرورت‌ها و قانون‌مندی‌های حاکم بر جامعه، گُسست از ایده‌های کُهن، و نیز تعیینِ تکلیفِ نهائی مردم در 22 بهمن 57 با نظام شاهنشاهی بُود.
یادی از کیانوش صفائی
متأسفانه کیانوش صفائی (کاک خسرو) در تاریخ 14 نوامبر 2021 در گذشت. خاطرات، همسانی و ناهمسانی‌های فکری و نیز نگاه نسبت به مسائل سیاسی – اجتماعیِ جامعه و غیره با یاران و دوستان پیشین، کم‌و‌زیاد است. در این مقطع فضا و یا میدانی برای شرحِ افترافات و توافقات بر سرِ موضوعاتِ گوناگون نیست. اصلِ مطلب تجلیل از عناصر و افرادی‌ست که در دُوره‌های متفاوت، پرچمِ آرمانِ کمونیستی را به‌دست گرفتند تا دنیای راحتی برای صدمه‌دیدگان جامعه و قربانیان نظام‌های امپریالیستی فراهم کنند. کیانوش صفائی [کاک خسرو] یکی از این‌دست انسان‌هایی بُود که در مقاطعی از زمان، عملاً پشت به جامعۀ نابرابر و ناعادل کرد و به صف کمونیست‌ها پیوست.
نصیبِ جامعه و مردم از سران حکومت، تخریب، فقر و بی‌عدالتی
علائمِ زندگیِ مشقت‌بارِ میلیون‌ها انسانِ دردمندِ ایران را می‌شود در چند بخش توضیح داد. گرانیِ روبه افزونِ اقلامِ اولیۀ زندگی و ناتوانی در تهیۀ آن‌ها، نبود مسکن و هزینۀ سرسام‌آور آن، حایشه‌نشینیِ میلیونی، مرگِ هزاران انسانِ محروم در برابر حوادثِ طبیعیِ قابل کنترل، دُوری میلیون‌ها کودک از تحصیل به‌دلیل بالا بُودن لوازم و هزینۀ آموزشی، تلف شدن صدها دانش‌آموز در اثر آتش‌سوزی، کمبودِ بیمارستان‌ها و امکانات اولیۀ پزشکی، اخراج و متعاقباً بالا کشیدن حقوقِ ناچیز کارگران توسط کارفرمایان و صاحبان تولیدی، تکدی‌گری، افزایشِ افسردگی و غارتِ ثروت‌های جامعه و ده‌ها مورد از این‌قبیل، نتیجۀ نظامی است‌که به جامعه و به مردمِ ایران تحمیل شده است. بیشتر بخوانید…
ظالمان و نابخردان دنیا را بخاک و خون کشیدهاند و محترم شمردن به حقوق و ارزشهای انسانی، در دنیای خودساختۀ آنان کاملاً بیمسماء شده است. این چه زمانهایست که محرومترین اقشار جامعه میبایست آنرا تحمل کنند و بارِ اینهمه مصائب و مشکلات را بدوش بکشند. این زمانه را باید دگرگون ساخت و دنیای نوینی را پایهریزی کرد که در آن انسانها نه بعنوان بردگان و سودآوران مشتی زورمداران، بلکه بمثابه سازندگان اصلی هر جامعهای قادر گردند تا از تمامی نعمات موجود، برابرگونه بهره جویند. تریبون شما به دنیائی باور دارد که در آن از ظلم و دربدری انسانها خبری نباشد و همه جدا از هر رنگ و نژادی، در دنیائی برابر در کنار هم در صلح و آرامش ادامۀ حیات دهند.
آرشیو مارکسیست – لنینیست ها
تريبون شما 