جدالِ هفت تپه

جدالِ کارگرانِ هفت تپه، به سر تیتر اعتراضات جامعۀ کارگری تبدیل شده است. نزدیک به پنجاه روزی‏ست که کارگران هفت تپه در تداوم مطالبات شان در اعتصاب و اعتراض اند. مردم شوش هم در حمایت از کارگران بمیدان آمده اند. شدتِ تنش بین کارگران و صاحبان تولیدی، سازمان اطلاعات و امنیتِ مدافع سرمایه با کارگران بسیار بالاست. همه و از صاحبان تولیدی، کارفرمایان و دیگر دم و دستگاه های حکومتی – دولتی گرفته تا ارگان‏های سرکوب، در پی منکوبِ جنبش های اعتراضی کارگری اند. در یک جملۀ کوتاه می شود گفت که اعتراض، اعتصاب و درگیری با حامیان رنگ وارنگ سرمایه، به طریقۀ هرروزۀ طبقۀ کارگر و بویژه کارگران هفت تپه تبدیل شده است.

اوضاعِ جامعه از زبان نمایندۀ مجلس

«مردم روزی خواهند ریخت ما را از مجلس و دولتمردان را از دولت بیرون می‌کنند»

این از جمله اعترافات «حسینعلی شهریاری – نمایندۀ مجلس از زاهدان – » به همقطاران اش پیرامون نظر مردم نسبت به اوضاع جاری مملکت و نظام است.

جنبشِ کارگری، اعتراضات و دست‏مزدها

شاخصه های جنبشِ کارگری، هم‏ردیف با طرح مطالباتِ اولیه، تقابل و رودرویی عملی با سیاست ‏های سرمایه داران و کارفرمایان است.

خشم و بالا آمدن پتانسیلِ اعتراضی مردم در پسِ قتل فجیع جرج فلوید

بیش از ده ایالت و شهر امریکا، شاهدِ رودرویی دو سیاست و نگرشِ متضاد از هم در چند روز اخیر بُوده است. هزاران نفر به دلیل تعرض وحشیانه نگهبانان سرمایه به جرج فلوید – که منجر به مرگ وی شده است – به خیابان‏ ها سرازیر و علیۀ سیاست‏ های تبعیض و نژادپرستی حاکم بر جامعه دست به تظاهرات زده و با ارگان‏های سرکوب‏گر نظام امپریالیستی درگیر شده‏ اند.

ثبتِ جنایتی دیگر در پروندۀ سران حکومت ایران

عمقِ فاجعه و اعمال ضد انسانیِ نظام‏های سرمایه‏داری، علیۀ کارگران، زحمت‏کشان و دردمندان بسیار دردناک و روبه بالاست. متعاقباً فرهنگِ تحقیر و برتری طلبی، رنگ و نژاد و پوست به رویۀ پایه‏ای حاکمانِ جهان تبدیل گشته است؛ فرهنگی که انسان را نه بعنوانِ سازندۀ جوامع بشری، بلکه بعنوان ابزار و آلاتِ سودده، و یا نژاد و «ملیت برتر» توضیح می‏دهد.

جهان در اوّل ماه مه

قطعاً اوّل ماه ماه امسال، متفاوت با دیگر سال‏های روزِ جهانی کارگر است. به این علت که مشخصه‏های جامعه را سرمایه‏داران در قلمرو منافع و اهدافِ سیاسی، اقتصادی و بیولوژیکی‏شان تغییر و جهان را در موقعیت اسف‏باری قرار داده‏اند. جدا از بی‏رونقی اقتصاد و بی‏صدائی خیابان‏ها، یک موضوع آشکار است‏که اوضاعِ معیشتی کارگران در مضیقۀ هرچه بیش‏تری قرار گرفته و نیز بر میزانِ ناامنی‏های شغلی و بیکارسازی اضافه شده است. میلیون‏ها انسان و آن‏هم بدون کم‏ترین پشتوانه‏های مالی – زیستی در انتظارِ آیندۀ نامعلوم‏اند و دوددلی نیست که عللِ اوضاعِ کنونی و وخیم‏تر شدن شالوده‏های کاری، اجتماعی و خانوادگیِ میلیاردها انسان، بر گُردۀ سرمایه‏داران است.

رویکرد جمهوری اسلامی در مقابله با ویروس کُرونا

اثراتِ مخرب و حوزۀ فرمانروایی ویروس کُرونا بر زندگی مردم از یک‏سو، و بی‏لیاقتی و ناکارآمدی دولت‏مردان وابسته به امپریالیسم از سوی‏دیگر، به‏طور بسیطی جامعۀ ایران و زندگی مردم را تحت‏الشعاعِ خود قرار داده است.

سیستمِ حاکم بر جهان، در خدمت به بشریت نیست

شریان‏های اقتصادی – سیاسی جهانِ سرمایه‏داری بعد از «هجومِ» ویروس کُرونا یکی پس از دیگری از حرکت باز ایستاده است. جدا از حدس و گمان‏ها مبنی بر انتقال ویروس از سرِ طبیعت و ناتوانی جسمی افراد در مبارزه با آن، و یا نقش و لاابالی قدرت‏مداران بین‏المللی در اشاعۀ میکروب‏ها، یک چیز معین شده است که نظام بهداشت و سلامت حاکم بر جهان، در خدمت به بشریت و در خدمت به پاسُخ‏گوئیِ معضلاتِ متعدد مردم نیست؛ هم‏چنین معین شده است که «پیشتازان» جهانِ «ممتدن»، تا چه اندازه به «فکر» مردم و به‏دنباله تا چه اندازه در پی اعمال قدرت – در حوزه‏های متفاوتی هم‏چون جنگِ بیولوژیکی -، و نیز تحمیل سیطرۀ خودی به جناح‏های رقیب‏اند.

در یادمان پیشتازان انقلاب

(بمناسبت جانباختگان چهارم فروردین 1361)

پیشرفتِ تئوری انقلاب بستگی به عبور از دالان‏های معین مبارزاتی و نیز در پاسُخگوئیِ عملی به ضرورت‏های سیاسی – اجتماعی جامعه دارد. امر انقلاب و نجاتِ طبقۀ کارگر، زحمت‏کش و دیگر قربانیان نظام امپریالیستی بدون عمومیت یافتن اندیشه و آرمانِ کمونیستی محال است. به وضوح می‏شود گفت که دنباله روان اندیشۀ کمونیستی، زمانی قادر به از بین بُردن فاصله های طبقاتی درونِ جامعه اند که بدون تعلل و بی‏وقفه، ارگان‏های حافظ بقای امپریالیستی را به مصاف طلبند.

حقیقتی در پس پردۀ ویروسِ کُرونا

چند وقتی است که خبرِ ویروس کُرونا، دیگر خبرها و مشکلات میلیاردها انسان دردمند را تحت الشعاع قرار داده است. خبری که بر هزاران درد و رنج توده های محروم افزوده و زندگی‏شانرا ناامن‏تر کرده است. قبل از توضیح و یا پرداختن به اهمال کاری‏ها و انگیزۀ دولت‏های سرمایه داری، پیرامون مقابله با ویروس کُرونا، ذکر این‏موضوع بی‏فایده نیست که انتظاری آنچه را که تابحال جهانِ سرمایه داری، در برخورد با این میکروب کُشندۀ صورت داده است، نیست. چرا که دولت‏های وابسته به سرمایه زاده نشده اند تا به نیازهای انسانی، و یا درمانِ بیماری‏های بدیهی میلیون‏ها انسان پاسُخ در خُور شایسته دهند، بلکه آمده اند از قبلِ آن‏ها و با پخش ویروس‏هایی هم‏چون کُرونا و دیگر مرض‏های سرمایه داری پول‏های کلانی به جیب بزنند.