اقدام وحشیانه رژیم جمهوری اسلامی به شهروندان افغانستانی
جوهر سیاستِ ارتجاعیِ، منعِ شهروندان افغانستانی در 16 استان و 26 شهر ایران خشک نشده است که اخیراً نیروهای انتظامی استان فارس، در اقدامی شنیع و غیر انسانی و آنهم به بهانۀ اتباع بیگانه غیر مجاز، تعدادی از آنانرا با چشمان و دستانی بسته در تاریخ 16 شهریور، در حصارهای آهنی حبس نمودند!
زندانیان سیاسی و نظام در دهۀ شصت
دهۀ شصت یکی از خونبارترین و سیاه ترین دهه، در تاریخ مبارزاتی توده های ستمدیدۀ ایران است. تمامی میادین در این دهه، کشاکش نابرابر و هزینه پرداز بود. سردمداران رژیم جمهوری اسلامی، در تداوم اهداف سرکوبگرایانۀشان، زندان ها را با خون بهترین فرزندان کارگران و زحمت کشان شُشتندُ، آنچنان جنایاتی در درونِ زندان ها مرتکب گردیدند که علیرغم گذشت دهه ها، ابعاد آن، همچنان در پستوی سیاست های ارتجاعی نظام پنهان مانده است.
استمرار فاجعه در سوریه
هر روز جنگ تازه ای را به توده های ستمدیدۀ سوریه تحمیل می کنند. هر روز جنگنده ای تازه، بر روی کودکان و زنان و مردان بمب می ریزد. هر روز با عذر تازه ای، تعرض به مردم این منطقه را سازمان می دهند. جایی برای کشت و کار، و سقفی برای زندگی نمانده است. سوریه را به خرابه تبدیل نموده اند و سرزمینی برای حیات و آرامش – نسبی – نیست. رویت تصاویر مخابره شده از رنجُ، مصبیت وارده به مردم و کودکان، بسیار دردناک و زجرآور است. دردها عمیق تر و ابعاد جنگ وسیع تر، و آزمندی بانیان اوضاع کنونی هم، تمامی ندارد. در این چند ساله، چه فجایعی را بر سر میلیون ها انسان دردمند نیآورده اند. انجام چنین اقداماتی، نماد دمکراسی قرن بیست و یکمی ست!
فرمان حملۀ خمینی به کُردستان در 28 مرداد 58
قساوت و درنده خوئی رژیم جمهوری اسلامی را صرفاً و صرفاً نمی توان به مرداد ماه، خلاصه نمود؛ امّا و به جرأت می توان گفت که این ماه، در تاریخ مبارزاتی خلق رزمندۀ کُرد، فراموش نشدنی ست و می بایست آنرا، به عنوان یکی از جنایت بارترین روزهای سران نظام به حساب آورد.
در پاسُخ به ضرورت ها، یا همراهی با دولت ها و نقشه های امپریالیستی؟!
(پیرامون موضع اخیر حزب دمکرات کُردستان ایران)
حزب دمکرات کُردستان ایران (جناح مصطفی هجری)، اخیراً و طی اطلاعیه های اعلام نموده است که بدلیل سیاست های غیر مردمی رژیم جمهوری اسلامی و بویژه بعد از «برجام»، مبارزۀ مسلحانۀ «تعرضی» را جایگزین مبارزۀ مسلحانۀ «دفاعی» نموده است!!
روایت و نگاه نادر ثانی، از ایرج مصداقی
در مصاحبه با یک ساواکی و جرم های اشرف دهقانی – نوشتۀ نادر ثانی – آمده است که: «ایرج مصداقی را به هیچ عنوان ساوامایی، جاسوس، خبرکش و یا لابی جمهوری اسلامی نمی خوانم. شناختی که از چند سال پیش از او از طریق خواندن نوشته ها و شنیدن سخنان اش دارم به من چنین اجازه ای را نمی دهد ….».
«بر این باورم که گفتگو و نقد در میان صفوف اپوزیسیون باید در جریان باشد اما بر این باورم که هیچگاه نمی بایست اجازه داد که ناسزا و هوچی گری، اتهام و توهین به درون این گفتگوها و نقدها راه یابد چرا که در اینصورت این تنها و تنها دشمن مشترک توده ها – نظام سرمایه داری و کارگزاران آن – خواهند بود که از جایگاه خود به این میدان نگریسته، شاد و خرسند خواهند شد.»
چاره و درمانِ مفاسد اجتماعی در زیر سلطۀ نظام
آسیب های اجتماعی در جوامع سرمایه داری، در ابعادی غیر قابل تصور، رو به فزونی ست. تعرض نظام ها به دست آوردها، یکی پس از دیگری، مولدِ صدها بلایای اجتماعی ای همچون، اعتیاد، فحشاء و غیره است. زمانی که حاکمان، هر دم، فکر و ذکرشان، چپاول دستمایه های میلیون ها انسان ندار است، طبعاً وقوع هزاران حوادث و رخدادهای ناهنجار، غیر طبیعی و نامتعارف نیست. در این میان دو نکته را می بایست در بررسی این موضوع اهمیت داد و آن اینکه، مناسبات تحمیل شدۀ سرمایه به جامعه، عامل اصلیِ بدبختی های اجتماعی ست، و دیگریُ، تحت هیچ شرایطی به صلاح نیست، تا اشک تمساح ریختن های دولتمردان و سرکردگان نظام های امپریالیستی را جدی گرفت، و نام آنانرا، در صف مردم، دلسوزان انقلاب و یا از زمرۀ مخالفین آسیب ها و بلایای اجتماعی نوشت.
