برجام و ترامپ!

بالاخره و بعد از کش‏مکش‏های سیاسی، ترامپ – و در حقیقت جناح جمهوری‏خواه -، یک‏جانبه و بدون مشورت با همتاهای‏اش، ورقۀ برجام را پاره نمود و هشدارِ تازه‏ای به رژیم جمهوری اسلامی و دیگر رقبای امپریالیستی‏اش داد. در حقیقت دست‏یابی به سلاح‏های هسته‏ای کشورهائی هم‏چون ایران، بهانه‏ای‏ست برای تعرض به منابع‏ی طبیعی و معیشت میلیون‏ها انسان دردمند منطقه. تنشِ تازه‏ای را علم نموده‏اند تا سیاست‏های تعریف شدۀ خود را، در گرداگرد «خاورمیانۀ بزرگ» به‏منصۀ عمل در آورند؛ طرح و گفتمان جدیدی را به پیش کشیده‏اند تا قدرقدرتی خود را به دیگر جناح‏های رقیب، به‏نمایش به‏گذارند.

Advertisements

در گرامیداشت اوّل ماه مه، روز جهانی کارگر

موقعیتِ جنبشِ کارگری در سرتاسر جهان، علی‏رغم تعرض افسار گسیختۀ سرمایه، روبه جلوست. اعتصابات و اعتراضات به‏منظور درخواست مطالبات پایه‏ای از صاحبان تولیدی و کارفرمایان، میادین تولیدی – ساختمانی را فرا گرفته است. نمی‏توان جنبش و اعتراضات کارگری را، به‏دلیل استثمار وحشیانه و بی‏رویۀ سرمایه‏داران نادیده گرفت و این جنبش را، به جنبشِ ساکن و یا به جنبشِ غیر پیش‏رو نسبت داد. به این سبب که، همه‏جا کارگران در صف مقدمِ مبارزه و اعتراض‏اند و دارند سرمایه‏داران و کارفرمایان را به اشکال متفاوت به‏چالش می‏کشند.

تشدید جنگ، به بهانۀ مبارزه با نابودی سلاح‏های شیمیائی!

بشردوستان «حقیقی» در حمله‏ای سازمان‏یافته و بدون کسب مجوز از نهادها و ارگان‏های مدافع‏ی حقوق بشرِ دست‏سازشان، با پرتاب بیش از صد موشک، در تاریخ چهاردهم آپریل دو هزار و هیجده، صدماتی جدی‏ای به سه ساختمان شیمیائی و نظامی اسد وارد ساختند!!

اتحادِ «فدائیان» -حزب چپ ایران -، موضوع بر سر چیست؟

چند روز قبل تعدادی از عناصر و نیروی باقی‏مانده و در حقیقت فاقد بُرش و اصالت انقلابی، در آلمان به گرد هم آمدند، تا کاری «دگر»، انجام دهند!! سردمداران اصلی این گردهمائی، سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)، سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران – طرف‏داران وحدت چپ و کنش‏گران چپ بودند؛ سازمان‏های «محبوب و درخشانی» که، در کوله بار سیاسی خود، چیزی جز بدنامی، بی‏عملی، خیانت به انقلاب و انقلابیون و هم‏چنین پشت کردن به منافع‏ی کارگران و زحمت‏کشان ندارند.

روحانی، درست است و همه با هم غرق خواهید شد

رئیس جمهور «محبوب و معتدل» ایران، همۀ فکر و ذکرش، به عاقبت نظام است. اعتراضات دی‏ماهِ امسال، کلافه‏اش کردُ، به‏موازات آن جنگ و دعواهای‏اش هم با دیگر عناصر و جناح‏های نظام افزایش یافته و در این‏میان یکی دارد، دیگری را مسئول نابسامانی‏های جامعه و تعرض به معیشت مردم معرفی می‏کند. در حقیقت هر یک از آنان در تلاش‏اند تا گلیم خود را از آب بیرون به‏کشند و خود را به‏عنوانِ عنصر و یا جناحِ وفادار به‏منافع‏ی مردم معرفی کنند. داستان و حکایتِ عناصر وابسته به نظام از آغاز تاکنون، داستان و حکایتِ «آی دزد، آی دزد …» شده است.

«دختران خیابان انقلاب»، نماد و جلوۀ دیگری از اعتراض زنانه

(در گرامیداشت هشت مارس روز جهانی زن)

در آستانۀ روز جهانی زن قرار داریم. روزی که زنان، علیۀ نابرابری‏ها و ستم‏گری‏های زورمداران ایستادند و خواهان حقوق پایمال شدۀشان بودند؛ روزی که زنان کارگر نساجی نیویورک در سال هزار و هشت‏صد و پنجاه و هفت، در اعتراض به شرایط سخت کاری و دست‏مزد ناچیز، دست به تظاهرات زدند و استثمارگران و ظالمان را به‏چالش کشیدند؛ روزی که زنان عرصۀ تازه‏ای از مبارزه با صاحبان تولیدی و استثمار را آغاز نمودند و صفحۀ جدیدی از مبارزۀ عدالت‏خواهانۀ خود را گشودند. در اثرِ عظمتِ چنین خواسته‏ها و اعتراضاتی بُود که هر ساله میلیون‏ها زن و دیگر منادیان آزادی و برابری‏طلبِ در سرتاسر جهان و با برگزاری کمپین‏ها و میتنگ‏ها، این‏روز را گرامی داشته و خواهان، رفع تبعیضِ جنسیتی، توهین و تحقیر و غیره به زنان‏اند.

طرح رفراندوم و همه‏پرسی در خدمت به کدامین منافع و سیاست است؟

تلخک‏های سیاسی و وفادارانِ نظام جمهوری اسلامی، در گیرودار ارائۀ طرح همه‏پرسیِ رئیس جمهور محبوب‏شان ]حسن روحانی[، برنامۀ رفراندوم را هم به‏میان کشیده‏اند. از چند زوایه می‏توان – و می‏شود -، انگیزۀ طراحان همه‏پرسی و یا رفراندوم را مورد وارسی قرار داد؛ این‏که چرا این‏موضوعات، این‏روزها و هم‏زمان با اعتراضات مردمی، دهان باز کرده است؟ طلبِ جامعه و مردم، از حکومت‏مداران ایرانِ چیست؟ در میانۀ این‏دست سئوالات، چه کسانی حامی همه‏پرسی و یا رفراندوم‏اند؟ می‏خواهند همه‏پرسی و یا رفراندوم را در کدامین نظام و سیستم به‏مرحله عمل در آورندُ، حق و حقوق مردم را تضمین نمایند؟ چه کسان و یا کدامین طبقه، طیف‏ها و جریانات در آن ذینفع‏اند؟ و …